Namazi dhe ndikimi i tij në gjendjen tonë psikologjike

Liria dhe lehtësimi që vjen me dorëzimin e vullnetit të dikujt ndaj Zotit është zbuluar se kanë efekte të thella në biologjinë tonë të trurit. Gjenden disa studime paraprake që janë përqendruar në hetimin e efekteve neurofiziologjike të namazit dhe dhikrit. Duke kryer imazheri neurologjike të myslimanëve që kryejnë të dy veprimet, studiuesit demonstruan se ato shoqëroheshin me një ulje të aktivitetit të lobit ballor, të matur nga rrjedha e gjakut cerebral. Korteksi prefrontal mendohet të luajë një rol në funksionimin ekzekutiv, i cili përfshin vullnetin dhe vendimmarrjen. Autorët sugjeruan që akti i dorëzimit ndaj Zotit i gjetur në praktikat islame mund të qëndrojë në themel të aktivitetit të rënë të lobit ballor të gjetur në këtë studim.

Një nga tiparet më magjepsëse të këtij hetimi ishte krahasimi i namazit të kryer në një mënyrë automatike pa khushu ’(përqendrim shpirtëror), kundrejt namazit të kryer në një mënyrë të qëllimshme me khushu’. Mënyra automatike e kryerjes së namazit kishte efekte minimale në ndryshimin e modelit të aktivitetit të trurit dhe ishte e krahasueshme me aktivitetin e përditshëm. Vetëm kur individi kryente namazin në një mënyrë të qëllimshme të përqendruar, duke ndier thellë ndjenjat e dorëzimit dhe nënshtrimit ndaj Zotit, një ndryshim i thellë neurofiziologjik u dëshmua me hipo-frontalizim (aktivitet i zvogëluar në lobet frontale të trurit), si dhe rritja e aktivitetit në ganglionet bazale (që përfshin sistemin e shpërblimit të trurit) dhe gyrusin e cingulatit anterior. Në lidhje me këtë të fundit, studiuesit komentuan, “Cingula e përparme përfshihet në rregullimin emocional, të mësuarit dhe kujtesën, dhe luan një rol të madh në uljen e ankthit dhe nervozizmit, dhe rritjen e vetëdijes emocionale e shoqërore.”