Ç’do të thotë të jesh i devotshëm?

“Frikësoju Allahut kudo që të jesh. Punën e keqe pasoje me një të mirë, në mënyrë që kjo e fundit ta fshijë atë dhe sillu me njerëzit me moral të mirë.”

Hadithi më sipër, i cili është një nga pohimet koncize të Profetit, përmendet këtu për shkak të fjalisë “Frikësojuni Allahut kudo që të jeni”.

Takvaja është një parim që realizohet duke iu bindur urdhrave të Allahut dhe duke shmangur ndalesat e Tij dhe kjo është baza e fesë. Quhet gjithashtu respekt ndaj Allahut dhe frikë nga Allahu. Takvaja ndahet në shkallë të ndryshme. Niveli më i ulët është largimi nga politeizmi dhe niveli më i lartë është largimi nga çdo gjë tjetër përveç Allahut (mesiwa). Ka shkallë të takvasë që janë të ndryshme nga njëra-tjetra. Sidoqoftë, pasoja e saj e natyrshme është të vepruarit me vetëdijen se dikush është nën vëzhgimin hyjnor (murakabeh). Takva do të thotë të jesh i respektueshëm ndaj Allahut, të jesh vazhdimisht zgjuar, i vëmendshëm dhe i ndërgjegjshëm kur dikush është vetëm, në shoqëri, në kohë problemesh dhe fatkeqësish, me bollëk dhe mirëqenie, në varfëri dhe vështirësi, për ta përmbledhur, në të gjitha gjendjet.

Pasojat e një ndjenje dhe gjendje të tillë shprehen si më poshtë në librin tonë të lartësuar: Miqësia e Allahut [shih Junus (10), 62], lavdërimi hyjnor [Al-i Imran (3), 186], duke arritur ndihmën e Allahut [ Al-i Imran (3), 120], për të hequr qafe fatkeqësitë dhe për të marrë furnizim nga vendet e papritura [Nahl (16), 120], përmirësimin e veprave dhe faljen e mëkateve [Ahzab (33), 70 -71], dashuria hyjnore [Al-i Imran (3), 76], pranimi nga Allahu [Huxhurat (49), 13], lajmi i lumtur në kohën e vdekjes [Junus (10), 63], shpëtimi nga Ferri [Lejl (92), 17] dhe fundi për të arritur lumturinë e përhershme në Parajsë [Al-i Imran (3), 133].

Allahu i Plotfuqishëm na paralajmëron kundër zemërimit të Tij [shih Al-i Imran (3), 28] dhe porosia e Profetit, “Respekto Allahun kudo dhe sido që të jesh”, i fton myslimanët të jenë më të kujdseshëm në veprimet e tyre. Kështu, Profeti u bën thirrje besimtarëve të veprojnë në përputhje me kuptimin e ajetit “Sepse Allahu ju mbikëqyr gjithnjë [Nisa (4), 1].

Meqenëse takvaja nuk e parandalon mëkatimin dhe pasi që mëkatimi nuk e parandalon takvanë, është e nevojshme të bësh vepra të mira pas mëkateve që do të bëhen për shkak të qenies njerëzore, dhe të eliminosh pasojat e këtij gabimi dhe mëkati, madje edhe vetë mëkatin. Sepse, Allahu i Madhërishëm thotë se punët e mira eliminojnë veprat e këqija [shih Hud (11), 114] dhe madje i shndërrojnë ato në vepra të mira [shih Furkan (25), 70]. Ky është një rezultat tjetër pozitiv i vetëdijes së vëzhgimit (kontrollit). Të jesh në gjendje të dezinfektosh mbetjet e mëkateve dhe veprave të këqija me vepra të mira është me të vërtetë një mundësi dhe shans i shkëlqyeshëm.

Të jetosh në paqe me njerëzit është rezultat i pjekurisë etike dhe vetëdijes së vëzhgimit në jetën e përditshme dhe marrëdhëniet njerëzore. Profeti ka thënë se kriteri për këtë praktikë nuk është duke bërë me të tjerët atë që nuk dëshiron që të tjerët të të bëjnë.