Tre llojet e njerëzve për sa i përket mbështetjes te Zoti

Studiuesit i ndajnë njerëzit në tre kategori për sa i përket qasjes së tyre ndaj tewekkul-it. Lloji i parë i personit është ai që mbështetet plotësisht tek Allahu, pa deklaruar personalisht ndonjë përpjekje drejt qëllimit përfundimtar. Termi i përdorur për të përshkruar këtë koncept është tewākul. Kjo është kontradiktore me tevekkul-in siç kuptohet nga Kurani dhe Sunneti. Abdullah Ibn Abbāsi njoftoi se populli i Jemenit udhëtoi për Haxh pa sigurim të mjaftueshëm, duke pretenduar se mbështeteshin vetëm tek Allahu për t’i siguruar ato. Kur ata u përpoqën të lutnin njerëzit e Medinës që të kujdeseshin për ta, Allahu shpalli ajetin: “Dhe merrni masa, por me të vërtetë, furnizimi më i mirë është frika ndaj Allahut”.

Lloji i dytë i personit merr mjetet për të arritur rezultatin e dëshiruar, ndërsa mbështetet vetëm në ato mjete dhe jo tek Allahu. Nūḥu (a.s) nuk mund ta bindte djalin e tij të kërkonte strehim tek Allahu nga përmbytja, në sigurinë e arkës. Djali i tij tha duke e sfiduar: “Unë do të gjej strehë në një mal për të më mbrojtur nga uji”. [Nuhu] tha: “Sot nuk ka asnjë mbrojtës nga dekreti i Allahut, përveç për atë që Ai mëshiron. Dhe valët erdhën midis tyre, dhe ai ishte mes të mbyturve.”

Ky veprim është mëkatar sepse shkon kundër teuhidit që dikush të mbështetet te tjetri përveç Allahut, dhe për këtë arsye, ai bie në kundërshtim me tewekkul-in. Kjo krahasohet me atë që kërkon trajtimin mjekësor të rekomanduar ose të nevojshëm për një sëmundje. Sidoqoftë, ai e vendos besimin e tij vetëm te mjetet – ilaçet dhe mjeku – por nuk e pranon ose beson tek Allahu si Ai që në fund të fundit siguron shërimin përmes pikërisht këtyre mjeteve, duke u dhënë atyre efektivitetin dhe fuqinë e tyre.

Grupi i tretë i njerëzve janë ata që marrin mjetet e nevojshme për të arritur rezultatin e dëshiruar dhe vendosin besimin e tyre tek Allahu për t’i dhënë atyre sukses. Ky është kuptimi i saktë i tewekkul-it siç mësohet dhe praktikohet nga Profeti ﷺ dhe çdo profet para tij. Dikush mund të pyesë veten pse Merjemja u udhëzua të tundte trungun e hurmës ndërsa ishte në zhurmën e lindjes. “Dhe shkund drejt vetes trungun e palmës; do të bien mbi ty hurma të pjekura dhe të freskëta. Kështu që ha dhe pi dhe ji e kënaqur. ” Ishte, pa dyshim, mbështetja e saj tek Allahu dhe urtësia e Tij hyjnore për ta drejtuar atë veprim që i siguroi asaj mjetet e nevojshme për t’i dhënë asaj lehtësi në kohën e saj të vështirësisë.

Po kështu, gjatë çdo kohe pasigurie dhe frike, njerëzit e tewekkul-it janë ata që qëndrojnë të patundur në shpresën e tyre tek Allahu për t’i sjellë ata përmes provës, ndërsa ata përdorin çdo mjet të lejueshëm për të arritur atë qëllim. Prandaj, në kontekstin e rrethanave tona aktuale, ne duhet të qëndrojmë optimistë dhe plotësisht të besojmë se Allahu do të na sjellë lehtësim nga kjo pandemi. Në të njëjtën kohë, ne duhet të bëjmë çdo përpjekje për të marrë masat e parashikuara paraprake dhe ta përdorim këtë kohë me mençuri për t’u përfshirë dhe për të rritur aktet tona të adhurimit si duʿāʾ, duke kërkuar falje (istighfār), duke bërë bamirësi (ṣadakah) dhe duke qenë në shërbim të të tjerëve sipas mundësive tona.

Postime të ngashme

%d bloggers like this: