Ti je autori i vetëm i librit tënd…

Aishja (r.a.) ka transmetuar: “Njëherë fillova të qaj duke menduar për Ferrin. I Dërguari i Allahut (s.a.s.) më pyeti: ‘Çfarë të bën të qash?’ Dhe unë u përgjigja: ‘Mendimi i Ferrit më frikësoi. A do ta kujtoni familjen tuaj në Ditën e Gjykimit? ’

Në të njëjtën kohë, i Dërguari i Allahut (s.a.s.) u përgjigj: “Ka tre raste kur askush nuk do të kujtojë askënd tjetër: së pari, kur Peshoret e Drejtësisë janë ngritur për të përcaktuar nëse pesha e veprave të mira të dikujt është më e rëndë, ose më e lehtë; së dyti, kur Librat e Veprave dorëzohen, deri në kohën kur përcaktohet se në cilën dorë Libri i Veprave do t’i dorëzohet secilit person – në dorën e tij të djathtë, në dorën e majtë ose nga prapa – dhe me marrjen e tij në dorën e djathtë, një besimtar i vërtetë do t’ua tregojë me gëzim të tjerëve dhe do të thotë: ‘Lexojeni’; dhe së treti, kur Ura e Siratit do të vendoset mbi gropën e Ferrit dhe të gjithë do të urdhërohen të ecin mbi të. ‘” [Ebu Davudi]

Ne secili shkruajmë Librin tonë të Veprave. Të gjithë jemi autorë, edhe në qofshim analfabetë! Ne secili shkruajmë librat tanë në jetë, nga skena në skenë, deri në vdekjen tonë.

Librat tanë mbeten në redaktim për sa kohë që jetojmë. Ne mund të fshijmë me pendim dhe të shkruajmë mbi veprat e këqija me vepra të mira. Dita e Gjykimit është Dita jonë e Ekspozimit (Jeum’l Ard); kjo është dita kur ne botojmë librat tanë; kjo është Dita e Shikimit, Llogarisë dhe Kompensimit.

Ne nuk i shesim botuesit veprat tona letrare; përkundrazi, ne jemi blerësit e vetëm të kryeveprave tona. Përmbajtja e tij vendoset në Peshoren e Drejtësisë dhe ato përcaktojnë nëse do të jemi në gjendje të kalojmë Urën drejt Parajsës apo jo.
Edhe ti je autor. Pra, trego kujdes ndaj asaj që shkruan.