Sjellja e një muslimani
Më të mirët prej jush janë ata që kanë sjelljet dhe karakterin më të mirë.” [Buhariu]
Karakteri dhe sjellja e një muslimani janë të rendësishme jo vetëm për faktin se ne përfaqësojmë veten tonë por edhe për faktin se njerëzit mësojnë për islamin duke vëzhguar sjelljen tonë.
Disa nga cilësitë kryesore të një muslimani me një sjellje model janë si më poshtë:
TË SILLESH MIRË ME PRINDËRIT
Fjalë si mirësia, butësia dhe dhembshuria e madhe vijnë në mendje kur dikush mendon për prindërit. Ata janë arsyeja e ekzistencës sonë dhe na ushqejnë në mënyrën më të mirë të mundshme. Dashuria dhe kujdesi i nënës nis që nga koha kur njeriu nuk ka lindur: ajo kujdeset dhe përballon të gjitha dhimbjet për fëmijën e saj. Ajo është gjithashtu një figurë udhëheqëse në maturi ndaj fëmijës së saj derisa të bëhet në gjendje të kujdeset për veten. Pejgamberi (salallahu alejhi ue selem) thoshte “Xheneti është nën këmbët e nënës” për të na treguar rëndësinë e saj. Babai, nga ana tjetër, punon shumë për të fituar jetesën për fëmijët e tij dhe sigurohet që fëmijëve të tyre t’u sigurohet çdo lehtësi jete. Askush nuk mund të vlerësojë dashurinë dhe kujdesin e tyre ndaj fëmijëve të tyre dhe as t’i paguajë plotësisht. Islami vë theks të madh në të drejtat e tyre, dhe të gjithë janë të drejtuar që të jenë të vetëdijshëm për këtë çështje delikate.
“Dhe Zoti yt ka vendosur që të mos adhuroni përveç Tij dhe ndaj prindërve të silleni mirë. Nëse njëri apo të dy arrijnë pleqërinë [derisa] janë me ty, mos u thuaj atyre [aq sa] “uff” dhe mos i zmbraps, por thuaju atyre një fjalë fisnike”. (Kuran, 17:23)
Në këtë ajet tregohet dhe madhështia e prindërve që Allahu i Lartësuar, pasi na urdhëroi që të mos adhurojmë askënd përveç Tij, na ka urdhëruar që të sillemi mirë ndaj prindërve tanë. Meqenëse ata bëhen të ngurtë pas pleqërisë, prandaj jemi këshilluar nga i Plotfuqishmi që të mos u themi as edhe një fjalë të ashpër, sepse ata janë dobësuar si mendërisht ashtu edhe fizikisht dhe kanë nevojë për butësinë tonë ashtu siç kujdeseshin për ne kur ishim ne. i dobët dhe i vogël.
RUAJTJA E MARRËDHËNIEVE TË MIRA
Feja jonë ka theksuar shumë në ndërtimin dhe mbajtjen e lidhjeve të mira farefisnore dhe të lidhjeve me anëtarët e familjes. Edhe pse, është një virtyt moral të trajtosh të gjithë njësoj, duke pritur mysafirë në shtëpi, duke ndihmuar të varfërit dhe udhëtarët, por theksi është edhe më i madh në trajtimin e të afërmve dhe miqve më të afërt me më shumë dashuri, sipas sunetit të të Dërguarit (salallahu alejhi ue selem).
Kush dëshiron që t’i shtohet rizku dhe t’i zgjatet jeta, le t’i mbajë lidhjet farefisnore.” [Buhariu]
Implikimi më i madh i hadithit të mësipërm mund të jetë se duke qenë ithtarë të Islamit, ne jo vetëm që duhet të jemi të këndshëm me anëtarët e familjes në kohë të mira, por edhe të përpiqemi të bëjmë paqe kur ata ndërpresin lidhjet me ne, pasi Allahu nuk e do ata që përqafojnë dhe përhapin urrejtje mes njerëzve.
MIRËNJOHJA NDAJ TË MOSHUARVE DHE DASHAMIRËSIA NDAJ TË RINJVE
Çdo shoqëri ka nevojat dhe kërkesat e saj për të ecur përpara, dhe ndër shumë prej këtyre nevojave, janë mirënjohja ndaj të moshuarve dhe dashamirësia ndaj të rinjve. Të moshuarit janë një burim i madh frymëzimi, pasi ata tashmë e kanë parë botën nga afër dhe mund të mësohet nga përvojat e tyre. Profeti ynë (salallahu alejhi ue selem) i trajtonte gjithmonë të moshuarit me një nderim të madh, madje e vizitonte gruan e vjetër jobesimtare dhe kujdesej për të, e cila hidhte mbeturina mbi të. Fëmijët, nga ana tjetër, janë shenja të dëshmitarëve të Engjëjve të vegjël, të cilët bëjnë gabime pa vetëdije dhe kërkojnë vëmendjen tonë për t’u mësuar atyre mënyrën e sjelljes. Hazret Muhamedi (salallahu alejhi ue selem) u tregoi të gjithëve që t’i trajtonin fëmijët e tyre me dashuri. Ai madje mbante nipërit e mbesat e tij mbi supe dhe kurriz dhe gjithmonë vepronte me mirësi.
“Ai që nuk tregon mëshirë për të rinjtë tanë dhe nuk tregon nderim për të moshuarit tanë, nuk është prej nesh.” [Buhariu]
Pra, një musliman i vërtetë duhet të mbajë gjithmonë një ekuilibër të mirë midis sjelljes ndaj të rinjve dhe të moshuarve, sepse theksohet që në çdo rast t’i trajtojmë mirë të dy.
TË JESH I VËRTETË DHE I BESUESHËM
Tiparet më të spikatura të personalitetit të Profetit tonë të dashur, Hazret Muhamedit (salallahu alejhi ue selem) ishin çiltërsia dhe ndershmëria. Kjo është arsyeja pse ai (s.a.s) madje u lavdërua nga armiqtë e tij më të këqij për këto cilësi dhe i mbante gjërat e tyre tek ai (s.a.s) si amanet. Zoti i Plotfuqishëm ka përmendur në mënyrë të përsëritur për këto cilësi të muminëve (adhuruesve të patundur) në Kuran.
“O ju që besuat, kini frikë Allahun dhe jini me ata që janë të sinqertë.” (Kuran, 9:119)
“Vërtet, Allahu ju urdhëron t’i jepni amanetet atij që i takon dhe kur të gjykoni mes njerëzve të gjykoni me drejtësi. E shkëlqyer është ajo që të udhëzon Allahu. Vërtet, Allahu dëgjon dhe sheh.” (Kuran, 4:58)
Allahu i madheruar nuk dëshiron që ne të jemi ndër të pandershmit, pasi ne muslimanët përfaqësojmë fytyrën e fesë sonë në jetën tonë të përditshme dhe nuk mund t’i bindim jobesimtarët për natyrën e çiltër të Islamit, përveç nëse ne vetë veprojmë në përputhje me jetën tonë.
Pavarësisht se kemi besim në njëshmërinë e Allahut dhe e konsiderojmë Muhamedin (salallahu alejhi ue selem) si Profetin e Tij të fundit, ne nuk mund ta quajmë veten muslimanë të vërtetë derisa të përqafojmë dhe zbatojmë udhëzimet islame në jetën tonë përmes sjelljes së duhur.
