Rëndësia e mbajtjes së premtimit

 

 

Mbajtja e premtimit dhe besnikëria ndaj premtimit është një nga parimet më të rëndësishme të Islamit. Në shumë ajete, Allahu i Madhëruar e përshkruan besnikërinë ndaj premtimeve si një moral hyjnor dhe thotë: “Përmbushni premtimin tuaj. Natyrisht, ju jeni përgjegjës për fjalët tuaja” (Isra, 17/34) dhe na thërret të përmbushim premtimet tona. 

Kthimi nga premtimi dhe besëlidhja e bërë është shenjë hipokrizie. Në burimet më autentike të hadithit si Buhariu dhe Muslimi, Profeti (salallahu alejhi ue selem) thotë: “Shenjat e hipokritit janë tre: ai gënjen kur flet, e thyen premtimin kur jep një premtim dhe tradhton kur ai. i është besuar diçka”. Në disa transmetime, këtyre u shtohet edhe një artikull i katërt dhe thuhet: “Kur lufton, ai largohet nga e vërteta dhe armiqësia shkon në ekstrem”. I Dërguari i Allahut (a.s.) në një hadith tjetër ka thënë: “Premtimi është borxh. Turp për ata që nuk e mbajnë fjalën!”. Ai na paralajmëroi të jemi besnikë ndaj premtimit duke e shpallur atë. 

Një person i cili premton se do të shpenzojë një sasi të caktuar të pasurisë së tij për të fituar pëlqimin e Allahut, konsiderohet se e ka bërë atë të detyrueshme për shpirtin e tij, dhe kjo deklaratë e tij konsiderohet në një farë mënyre në kategorinë e nazirit (termi për administratorin e një vakëfi (bamirësie)). Një person që fsheh diçka lidh një lloj kontrate me Allahun. Prandaj, për të është obligim që ta përmbushë detyrën, pra të përmbushë atë që ka bërë vaxhib për vete. 

Në hadith thuhet se është mizori të vonosh dhe të mos paguash borxhin edhe pse njeriu ka mundësi ta paguajë borxhin sa më shpejt. Sa i përket personit që nuk e paguan kurrë borxhin; përsëri, në librat më të besueshëm të hadithit, transmetohet se i Dërguari i Allahut nuk e fali namazin e xhenazes së një personi që vdiq në borxhe. 

 Një ditë u soll një xhenaze. I Dërguari i Allahut pyeti: “A kishte ndonjë borxh?” 

Kur mori përgjigjen “Po, i kishte dy dinarë borxh”, tha: “Fale namazin e shokut”. 

 Pas kësaj, Ebu Katade tha: “Unë i laj ata dy dinarë” dhe Profeti e fal namazin e atij njeriu vetëm atëherë.  

Këtu, vetëm nga ky rast kuptojmë se është një paralajmërim shumë i rëndësishëm që tregon se sa e ndjeshme është të paguash një borxh. 

Sahabët gjithmonë e kanë treguar këtë ndjeshmëri përballë borxhit. Për shembull, një nga fjalët e para që tha Hazreti Omeri kur mori goditjen me kamë që shkaktoi vdekjen e tij ishte “Shiko, a do të mjaftojë prona ime për të paguar borxhin tim?” “Nëse nuk mjafton, bleje nga djemtë e Adijit, e nëse nuk kanë, bleje nga kurejshët dhe ma paguaj borxhin!”