Ramazani, muaji në të cilin u zbrit Kurani

Ramazani është muaji në të cilin u shpall Kurani. Agjërimi u urdhërua në këtë muaj të bekuar në të cilin u zbrit edhe Kurani, në mënyrë që të mirëpritet kjo thirrje hyjnore në mënyrën më të mirë.

Në këtë muaj, njeriu i ngjan engjëjve duke shmangur kërkesat më të ulëta të vetes dhe duke qëndruar larg nga ushqimi dhe pijet. Ai mund të lexojë dhe dëgjojë Kuranin sikur sapo të ishte shpallur, duke arritur një gjendje të lartë. Disa njerëz me shpirt të lartë mund ta dëgjojnë atë shpallje sikur ta dëgjonin atë nga i Dërguari i Allahut (a.s.), nga Xhibrili, apo edhe nga Vetë Allahu i Plotfuqishëm. Njeriu mund të veprojë si një interpretues dhe t’ua përcjellë këtë mesazh hyjnor të tjerëve, duke kaluar këtë periudhë kohore në përputhje me qëllimin e krijimit të tij dhe me muajin në të cilin u dërgua Kurani.

Në muajin e Ramazanit, e gjithë bota islame bëhet si një xhami. Në çdo cep të asaj xhamie të fuqishme, miliona njerëz që e dinë tërë Kuranin përmendësh bëjnë që banorët në tokë të dëgjojnë adresën qiellore. Çdo Ramazan tregon vargun, “Muaji i Ramazanit, muaj në të cilin zbriti Kurani” [Bekare, 2/185] në një mënyrë të ndritshme. Dëshmon se Ramazani është muaji i Kuranit. Disa nga anëtarët e kongregacionit të gjerë i dëgjojnë lexuesit me nderim, ndërsa të tjerët e lexojnë vetë.

Ndjekja e orekseve të egos dhe lënia e asaj gjendjeje të ndritshme përmes ngrënies dhe pirjes në një periudhë kohore kur e gjithë bota islame kthen tokën në një xhami të fuqishme është vërtet e neveritshme, siç shprehet në shembullin vijues:

Nëse dikush luan një lojë në vend që të bëjë lutje në xhami dhe këndon një këngë në vend që të dëgjojë Kuran, ai tregon një mosrespekt të madh; në mënyrë të ngjashme, nëse dikush ha dhe pi në Ramazan, kur e gjithë bota islame kryen agjërim dhe lexon Kuran, ai tregon mosrespekt të madh ndaj Kuranit dhe atyre që e admirojnë atë.