Mos u shqetëso, furnizimi vjen prej Allahut

Të jesh në një gjendje të vazhdueshme besimi tek Allahu pavarësisht nga rrethanat dhe të veprosh me vetëdijen se është Allahu ai që i jep ushqim, do të thotë mbështetje te Allahu siç duhet. Vepra të tilla si puna, bërja e përpjekjeve dhe marrja e masave paraprake nuk janë arsyeja e vërtetë e jetesës. Allahu është Ai që jep ushqim. Gjërat e tjera janë vetëm mjete. Përpjekjet do të jenë domethënëse pasi të kemi vetëdijen se mbështetësi i vërtetë është Allahu. Atribuimi i ushqimit ndaj punës dhe përpjekjes e çon njeriun drejt një gabimi të rëndë të gjykimit të shkaqeve si krijues. Sepse, siç thuhet në ajet, “Nuk ka asnjë krijesë lëvizëse në tokë, veçse ushqimi i saj varet nga Allahu” (Hud, 11/6).

Hadithi më sipër nuk konsideron që të punosh dhe të kërkosh ushqim është në kundërshtim me mbështetjen te Allahu; përkundrazi, e konsideron si domosdoshmëri kërkimin e një pjese pa u pushtuar nga disa mashtrime dhe shqetësime të panevojshme, me lehtësinë dhe dorëzimin e zogjve që dalin për të kërkuar ushqim në mëngjes me stomakun bosh dhe më pas kthehen në mbrëmje si të ngopur. Ajo që ka rëndësi është të mos lëkundet besimi tek Allahu, i cili premtoi të japë ushqimin e tërë krijesave dhe të mos pushtohet nga disa mashtrime dhe shqetësime të panevojshme. Sepse, një devijim i tillë i besimit do të jetë arsyeja për të mos arritur rezultate të kënaqshme përkundër përpjekjeve që janë bërë.

Është thelbësore që robërit e Allahut të kenë besim të plotë në Të në lidhje me ushqimin, të marrin zogjtë si shembull në këtë aspekt dhe të mos harrojnë se “ka kaq shumë krijesa që nuk mbajnë ushqimin e tyre” (shih Ankebut, 29/60). Është e nevojshme të theksohet edhe një herë se ndjenja e besimit tek (mbështetja tek) Allahu ndodhet në zemër. Për sa kohë që kjo ndjenjë ruan vendin e saj në zemër, përpjekjet dhe veprimet nuk do të kundërshtojnë kurrë mbështetjen te Allahu. Nëse ndodh një vështirësi, ajo bazohet në paracaktimin e Allahut; nëse ndodh një lehtësi, ajo bazohet në lehtësimin e Allahut. Njeriu nuk duhet t’i bëjë gjërat të vështira duke e konsideruar veten të fuqishëm; ai duhet të jetë i kënaqur duke bërë pjesën e tij dhe gjithmonë t’ia referojë rezultatin Allahut dhe ta dijë prej Tij.