Ku dallon “ndërmjetësimi për mirë” nga “ndërmjetësimi për keq”

“Kush ndërmjetëson me një ndërmjetësim të mirë, ai ka një pjesë nga ajo mirësi. Gjithashtu kushdo që ndërmjetëson për një punë të keqe, ai do të ketë pjesë nga ajo e keqe.” Muxhahidi shënoi se ky ajet u shpall për ndërmjetësimin e mirë dhe të keq ndërmjet njerëzve. 

Bejdavi e interpretoi ajetin si vijon: “Nëse një person, për hir të Allahut, kujdeset për të drejtat e një muslimani tjetër dhe i largon atij çdo dëm ose dobi, ose nëse lutet për të pas tij (bizahri’l-gajb), lutja e tij do t’i pranohet – edhe engjëlli thotë: “Kjo është edhe për ty” – ai merr shpërblimin e ndërmjetësimit dhe mirësisë së tij. Dhe kushdo që ndërmjetëson për diçka që Allahu e ka konsideruar të paligjshme, ai ndan të njëjtën masë përgjegjësie dhe dënimi.” 

Ebu’s-Suud e përshkruan ndërmjetësimin e bukur si vijon: “Ndërmjetësimi në të cilin e drejta e muslimanit respektohet vetëm për hir të Allahut në një çështje të ligjshme dhe nuk ka asnjë qëllim të kësaj bote, quhet ‘sefaatun hasene’, domethënë ndërmjetësim i bukur. 

Sipas transmetimit nga Ibn Abbasi, ndërmjetësimi i bukur është për t’i pajtuar dhe për të sjellë paqe mes  njerëzve; Ndërmjetësimi i keq është të flasë keq dhe të përgojojë mes njerëzve.” përshkroi ai. 

Ibn el Xhevzi vëren se ndërmjetësimit të keq i jepen tre kuptime: “Së pari, të grindesh, të shqetësosh njerëzit; së dyti, të mallkojnë besimtarët dhe besimtaret, siç bënë hebrenjtë; e treta është luftimi i besimtarëve duke iu bashkuar popullit të mosbesimit.” 

E thënë shkurt, ndërmjetësimi i përmendur në këtë ajet nuk është ndërmjetësimi që do të bëhet në ahiret, por ndërmjetësimi i mirë/i keq në lidhje me marrëdhëniet ndërmjet njerëzve në botë, pra të veprosh për ose kundër njerëzve.