Cilat janë efektet pozitive të besimit në Zot në jetën e njeriut?

Shekulli në të cilin jetojmë i premton njerëzimit lumturi me të gjitha mundësitë e tij materiale dhe shpirtërore që paraqet. Sidoqoftë, nuk mund të thuhet se njerëzit e këtij shekulli janë të lumtur dhe se kjo çështje i bën njerëzit të lumtur, pavarësisht nga gjërat e paraqitura si një zgjidhje për kërkimin e lumturisë dhe pavarësisht nga të gjitha mundësitë që ata kanë. Treguesi më i rëndësishëm për këtë janë krizat e shpeshta shpirtërore dhe incidentet e vetëvrasjes. Mjaft interesante, ato shihen më shumë në vendet që quhen vende të zhvilluara dhe që kanë një nivel të lartë të mirëqenies materiale. 

Ekzistojnë disa elementë që kërcënojnë rrjedhën e rregullt të jetës njerëzore. Ata e kanë origjinën ose nga vetë njerëzit, bota e tyre e brendshme ose të tjerët, bota e jashtme. Përkeqësimi i shëndetit shpirtëror dhe trupor, depresioni i shkaktuar nga pamundësia për të kënaqur dëshirat e dikujt, të qenit i prekshëm ndaj efektit të besimeve dhe idealeve të devijuara janë ndër shkaqet e krizave që burojnë nga bota e brendshme. 

Të besosh në Allahun, të mbështetesh dhe të besosh tek Ai, të kesh frikë prej Tij janë dinamika më e fortë që ndikojnë pozitivisht në jetën e njeriut. Për më tepër, besimi në faktin se engjëjt regjistrojnë të gjitha veprat që ne bëjmë, se ato do të zbulohen në ahiret dhe se ne do të shpërblehemi ose do të ndëshkohemi bazuar në to, shërben si faktori më i rëndësishëm për të na ndaluar të biem në gjendje të pahijshme dhe vepra të këqija.  

Besimi sjell dashurinë për jetën, ndjenjën e përkatësisë ndaj jetës tek njeriu. Një person besimtar i sheh bukur jetën dhe qeniet; ai beson se jeta është një krijim i Allahut; për më tepër, ai e sheh mjedisin e tij shoqëror dhe natyror si vepra arti të Allahut dhe veten si një pjesë plotësuese të tyre. Prandaj, ai e konsideron si detyrë të tij të vazhdojë jetën derisa të vdesë dhe të luftojë pa u ndalur.   

Një nga bazat më të rëndësishme shpirtërore që rregullon jetën në një komunitet islam është besimi. Urdhrat dhe ndalesat e Allahut merren parasysh nga një person besimtar.

Një person që beson në Allahun e heq qafe vetminë; ai e di se është gjithmonë nën mëshirën, njohurinë, mençurinë, mbrojtjen dhe vëzhgimin e Tij të pafund. Ai gjithmonë strehohet tek Ai, kërkon ndihmë prej Tij dhe ndihmohet prej Tij. Ai i mban nën kontroll veprimet e tij, kthehet drejt veprave të mira dhe të përsosura dhe qëndron larg veprave të këqija. 

Një person që beson në Allahun e di se mbretërimi i gjithçkaje është në duart e Tij, se thesaret e gjithçkaje janë me Të dhe se gjithçka zgjidhet me urdhrin dhe lejen e Tij. Ai beson vetëm tek Ai dhe i përmbahet vetëm Atij. Ai pret ndihmë nga Ai. Ai nuk ka frikë nga asnjë qenie; ai nuk i dorëzohet askujt; ai nuk kërkon favore nga askush. Kështu, besimi e çliron njeriun nga të qenit skllav i gjërave materiale. Kjo e bën njeriun të fitojë nder.

Njeriu është një qenie e dobët dhe me nevoja të pafundme. Ai dëshiron të jetojë përgjithmonë. Ai duhet të besojë në një qenie me fuqi dhe bujari të kufizuar që do t’i plotësojë këto nevoja dhe t’i plotësojë këto dëshira. Përndryshe, ai nuk mund të heqë qafe telashet dhe tërbimet. 

Një person që beson në Allahun konsiderohet se ka besuar në të gjitha atributet e Tij. Çdo atribut i Allahut ka disa aspekte që kanë të bëjnë me jetën tonë. Prandaj, të besosh në çdo atribut dhe emër të Allahut i jep një besimtari lumturi dhe paqe. 

 Një person i shtypur i përmbahet emrit të Allahut ” Adil ” (i Drejtë) dhe ai e di se do të shpërblehet në këmbim të shtypjes që ka pësuar dhe që shtypësi do të ndëshkohet. 

Në mënyrë të ngjashme, është e mundur të shohim efektet e emrave dhe cilësive të Allahut në secilën fazë të jetës sonë. 

Në të vërtetë, horizonti shpirtëror i njeriut që beson në Allahun dhe që i përmbahet Atij me dashuri është po aq i gjerë sa universi; paqja dhe gëzimi i tij janë gjithmonë aq të freskëta dhe të pavdekshme sa Parajsa. Drita e besimit shkëlqen në sytë e tij; e vërteta, dashuria dhe gëzimi dalin nga fjalët e tij. Etika e lartë, solemniteti dhe korrektësia në vendime shihen në veprimet dhe lëvizjet e tij. Ai i konsideron të gjithë njerëzit si vëllezër për sa i përket krijimit dhe i shikon ata me sytë e hirit dhe mëshirës. Ai është i dhembshur dhe ndihmon të tjerët pa pritur ndonjë shpërblim prej tyre. Ai qetëson të trishtuarit dhe përqafon jetimët. Ai është në marrëdhënie të mira me universin dhe çfarë ka në të. Asnjë incident nuk mund ta trembë ose tmerrojë atë. Ai mund ta sfidojë universin me fuqinë e besimit në zemrën e tij. Ai i shfrytëzon dhe shijon mirësitë e dhëna nga Allahu ndaj tij në përputhje me vullnetin e Tij.

Një person që beson në Allahun nuk ka frikë nga vdekja. Sepse, ai nuk e konsideron vdekjen si një gropë të paqenë, por si hyrjen në jetën reale dhe lumturinë e pafund. Ai e sheh veten si mysafir në këtë botë. Ai ha, pi dhe jeton i qetë në përputhje me lejen e Allahut, i cili është pronari i kësaj bujtine. Kur vizita e tij mbaron, ai largohet nga kjo bujtinë në mënyrë paqësore dhe shkon në vendin e tij të përjetshëm. Një person që beson në Allahun dhe i përmbahet Atij me dashuri heq qafe agonitë dhe dhimbjet e tmerrshme të shkaktuara nga mungesa e besimit. 

Një person që beson në Allahun nuk e dëmton veten dhe askënd tjetër. Besimi se Allahu gjithmonë e sheh atë edhe në vendet ku nuk ka ligj dhe frika se veprat e këqija nuk do të mbeten pa u ndëshkuar, e ndalon atë të bëjë vepra të këqija. Ai e mbush shpirtin e tij me mendime të mira, arrin etikë të lartë dhe largon ndjenjat e liga tek ai. Të besosh në Allahun dhe t’i përmbahesh Atij e bën njeriun të arrijë lirinë e vërtetë. Sepse, njeriu që e di se gjithçka është krijuar nga Allahu bëhet rob i Allahut, jo i krijesave të tjera. Ai ka frikë nga Krijuesi, jo nga krijesat. Ai beson dhe mbështetet vetëm te Allahu; ai kërkon ndihmë prej Tij dhe strehohet tek Ai. Ai nuk bëhet skllav i një skllavi tjetër. Ai nuk lyp asgjë nga askush dhe nuk i bën lajka askujt.  

Një person që beson në Allahun beson se jeta është një provë dhe se telashet me të cilat përballet janë pjesë e kësaj prove; ai e bën atë pjesë të karakterit të tij për t’u përballur me telashet, për të treguar durim kur vuan nga situata të dhimbshme dhe për të luftuar kundër vështirësive të jetës. Sepse, ato janë shenjat më të rëndësishme të besimit dhe besimit në Allahun plotësisht.