Rastet kur agjërimi prishet dhe duhet bërë kaza

Para se t’i numërojmë këto raste, le të shpjegojmë se ç’do me thënë “kaza”?

Agjërimi i një dite të prishur me arsye e të cilën e agjëron në një kohë tjetër quhet kaza (origj. “kada”). Pra, sa ditë që të kanë mbetur pa i agjëruar, e që duhen agjëruar në një tjetër kohë, ditë për ditë, kjo periudhë kohore quhet kaza.

Janë shumë raste të kësaj natyre, por ne do t’i përmendim vetëm disa:

– Agjërimi prishet nëse personi ha ose pi gjëra të cilat nuk përdoren zakonisht si ushqime dhe si pije dhe që natyra njerëzore nuk është e prirë për t’i përdorur si ushqime dhe pije, p.sh. ngrënia e dheut, orizit të pagatuar, brumit të papjekur, miellit, arrat jeshile që akoma nuk kanë thelb e të tjera të kësaj natyre. Ngrënia e tyre e prish agjërimin dhe për atë duhet bërë kaza.

– Nëse ha syfyr duke menduar se akoma nuk është koha e imsakut, ose nëse bën iftar duke menduar se ka perënduar dielli; si në rastin e parë ashtu dhe në të fundit vërtetohet e kundërta.

– Kalimi në grykë i ujit të marrë me gojë ose të tërhequr me hundë, gjatë marrjes së abdesit.

– Ngrënia ose pirja me dashje pasi që të ketë ngrënë ose pirë diç me harresë duke pandehur se është prishur agjërimi.

– Vjellja e vetëkërkuar qoftë edhe më pak se sa mbushet goja plotë.

– Gëlltitja e pështymës ose lëngut të gojës së bashkëshortes.

– Përjetimi i ekstazës seksuale (derdhja e lëngjeve seksuale te mashkulli dhe kulmi i kënaqësisë seksore – orgazma te femra) me anë të puthjes, përqafimit ose përkëdheljes (kuptohet pa kryer marrëdhënie seksuale).

– Mbajtja në gojë e bombones, e çamçakëzit e prish agjërimin dhe duhet bërë kaza.

– Nëse personi detyrohet në marrëdhënie seksuale me përdhunë. (Përdhunë konsiderohet përdorimi i forcës duke e kërcënuar me prerje të ndonjë gjymtyre të trupit ose duke ia dëmtuar atë me anë të rrahjes). Për këtë lypset vetëm kaza.