Një histori e vërtetë
Dikur ishte një njeri që ishte armik i Islamit. Ai kishte tre pyetje të famshme që askush nuk mund t’u përgjigjej. Asnjë dijetar islam në Bagdad nuk mundi t’i përgjigjej tre pyetjeve të tij…kështu që ai tallej me Islamin në publik. Ai vazhdimisht tallej me Islamin dhe muslimanët. Një ditë një djalë i vogël, i cili ishte 10 vjeç, erdhi dhe dëgjoi burrin duke bërtitur ndaj muslimanëve në rrugë. Ai po i sfidonte njerëzit hapur për t’iu përgjigjur tre pyetjeve. Djali qëndronte i qetë dhe shikonte. Më pas ai vendosi që do ta sfidonte burrin. Ai u ngjit dhe i tha burrit,
“Unë do ta pranoj sfidën tuaj”.
Burri qeshi me djalin dhe i përqeshi muslimanët edhe më shumë duke thënë:
“Një djalë dhjetë vjeçar më sfidon. A është kjo gjithçka që ju duhet të ofroni!”
Por djali përsëriti me durim qëndrimin e tij. Ai do ta sfidonte njeriun dhe me ndihmën dhe udhëzimin e Allahut do t’i jepte fund kësaj. Burri më në fund pranoi. I gjithë qyteti u mblodh rreth një “kodre” të vogël ku zakonisht bëheshin mbledhje të hapura. Burri u ngjit në majë dhe me zë të lartë bëri pyetjen e tij të parë. “Çfarë po bën Zoti juaj tani?“
Djali i vogël u mendua për pak dhe më pas i tha burrit të zbriste nga kodra dhe ta lejonte të ngjitej për të adresuar pyetjen.
Burri i thotë “Çfarë? Dëshironi që unë të zbres?”
Djali thotë: “Po. Më duhet të përgjigjem, apo jo?”
Burri zbriti dhe djali i vogël, 10 vjeç, me këmbët e tij të vogla u ngjit.
Përgjigjja e këtij fëmije të vogël ishte: “O Allah i Plotfuqishëm! Ti bëhu dëshmitar im para gjithë këtyre njerëzve. Sapo ke dashur që një kafir të ulet në një nivel të ulët dhe një musliman të ngrihet në një nivel të lartë!”
Turma brohoriste dhe bërtiste “Tekbir”…”Allah-hu-ekber!!!”
Burri u poshtërua, por ai me guxim bëri pyetjen e tij të dytë… “Çfarë ekzistonte përpara Zotit tuaj?”
Fëmija i vogël mendoi dhe mendoi. Pastaj i kërkoi burrit të numëronte mbrapsht. “Numëroni nga 10 mbrapsht.”
Burri numëroi…”10, 9 ,8 , 7 , 6, 5, 4, 3, 2, 1,0″
Djali pyeti: “Çfarë vjen përpara 0?”
Burri: “Unë nuk di … asgjë.”
Djali: “Pikërisht. Asgjë nuk ishte para Allahut, sepse Ai është i përjetshëm dhe absolut.”
Turma brohoriti përsëri…”Tekbir!”…”Allah-hu-ekber!!!!”
Burri, tani krejtësisht i frustruar, bëri pyetjen e tij të fundit. “Në cilin drejtim është Allahu juaj i drejtuar?”
Djali mendoi dhe mendoi. Më pas ai kërkoi një qiri. Atij i sollën një qiri. Fëmija i bekuar ia dha burrit dhe i kërkoi ta ndizte.
Burri bëri kështu dhe tha: “Çfarë duhet të vërtetojë kjo?”
Djali i ri pyeti: “Në cilin drejtim po shkon drita nga qiri?”
Burri u përgjigj: “Po shkon në të gjitha drejtimet.”
Djali: “Ju jeni përgjigjur në pyetjen tuaj. Drita (nuri) e Allahut shkon në të gjitha drejtimet. Ai është kudo. Nuk ka ku nuk mund të gjendet.”
“Turma brohoriti përsëri…”Tekbir!”…”Allah-hu-ekber!!!”
Burri ishte aq i impresionuar dhe aq i prekur nga dituria dhe shpirtërorja e djalit, saqë ai përqafoi Islamin dhe u bë nxënës i djalit të ri. Kështu përfundoi debati. Kush ishte djali i ri? Djaloshi i ri ishte një nga udhëheqësit tanë dhe një nga dijetarët më të mëdhenj, Imam Ebu Hanifja (Allahu e bekoftë).
