Në cilat raste është i lejueshëm aborti në Islam?

Abort quhet ndërprerja e shtatzënësisë duke e nxjerrë fetusin me qëllim, me anën e mjeteve mekanike, fizike, sikurse është operacioni, ose me mjete kimike, me pilula aborti.

Thelbi i çështjes rreth abortit të fëmijëve ku unanimisht dijetarët myslimanë pajtohen, është se fëmija mund të abortohet vetëm kur shëndeti i nënës është në rrezik.

Sipas mjekëve, aborti është tri llojesh:

1. Aborti spontan.
2. Aborti me qëllim
3. Aborti për shkaqe shëndetësore.

Aborti spontan

Quhet aborti që pëson një grua shtatzënë duke iu dëmtuar fetusi pa dëshirën e saj, për shkak të ndonjë problemi shëndetësor, të ndonjë infeksioni ose nga ngritja e ndonjë peshe. Aborti spontan, pa dashje, nuk përbën ndonjë mëkat.

Aborti si pasojë e shkaqeve shëndetësore

Vetëm kjo çështje përmendet si arsye e abortit legjitim. Sepse në këtë rast, zgjidhet një nga dy jetët dhe preferohet të shpëtohet jeta e nënës. Sa i përket limitit kohor deri kur mund të bëhet, ka mendime të ndryshme. Ebu Hanife thotë se deri në 120 ditë mund të kryhet aborti, Imam Shafiu dekretoi se është mekruh në dyzet ditët e para dhe pas dyzet ditëshit është haram, ndërsa Imam Maliku thotë se nuk është i lejueshëm aborti që në momentin kur sperma arrin në barkun e nënës pavarësisht se çfarë ndodh.

Aborti me qëllim

Në ditët tona, dëgjojmë arsye të ndryshme pse disa njerëz abortojnë fëmijët e tyre me qëllim. Disa nga justifikimet e tyre po i shtjellojmë më poshtë. Aborti i tillë, pavarësisht arsyeve, është i barabartë me kryerjen e vrasjes.

Vështirësitë financiare

Rrisku është i ndarë në dy lloje. E para është rrisku nën garancinë e Allahut xh.sh, që është i mjaftueshëm për një person që të jetojë në atë mënyrë që të mos vdesë. Allahu xh.sh, thotë:

Thuaju: “Ejani t’ju lexoj çfarë ju ka urdhëruar Allahu: që të mos i shoqëroni Atij asgjë (në adhurim); që të silleni mirë me prindërit; që të mos vrisni fëmijët tuaj për shkak të varfërisë, sepse Ne ju ushqejmë ju dhe ata; që të mos i afroheni veprave të turpshme, qofshin ato të hapëta apo të fshehta dhe që të mos ia merrni tjetrit jetën, të cilën Allahu e ka shenjtëruar, përveçse kur e kërkon drejtësia (e ligji). Këto ju porosit Ai, me qëllim që të kuptoni.” (El Enam, 151)

Lloji i dytë i rriskut është ai që varet nga puna e personit. Ky lloj rrisku varet tërësisht nga puna dhe mundimi i njerëzve. Njeriu do të shpërblehet për punën e tij.

Mosgatishmëri për t’u marrë me rritjen e një fëmije

Fatkeqësisht, sot ka shumë njerëz që nuk duan të mundohen me rritjen e fëmijëve. Sidoqoftë, këta njerëz nuk duhet të harrojnë se janë rritur nga dikush. Në këtë aspekt, perceptimi i trajtimit të kujdesit dhe paraqitjes së fëmijës si një punë e përditshme që kufizon lirinë është një shembull egoizmi dhe ngurtësie unike për kohët moderne. Arsyeja më e rëndësishme për këtë ngurim është mosnjohja e vlerës së qenies njerëzore. Njeriu është krijesa më e nderuar. Është një mrekulli materiale, është edhe një qenie e mrekullueshme për sa i përket aspektit të saj shpirtëror. Universi u krijua për njeriun dhe iu dha nën urdhrin e tij. Në fenë tonë, vrasja e një personi padrejtësisht barazohet me vrasjen e të gjithë njerëzve. Sigurimi i mbijetesës së një personi konsiderohet gjithashtu si sigurimi për mbijetesën e të gjithë njerëzve.

Mundësia e lindjes së fëmijës me probleme shëndetësore

Meqenëse gjithçka në jetë është një sprovë, lindja e një fëmije me aftësi të kufizuara është një sprovë për prindërit dhe vetë fëmijën. Si besimtarë, ne duhet ta pranojmë këtë të vërtetë. Kjo situatë nuk është në kundërshtim me mëshirën e Allahut xh.sh. Allahu xh.sh me siguri do të japë lehtësim në botën tjetër si përgjigje të çdo vështirësie. Edhe një gjemb në këmbë ka shpërblimin e vet përtej. Lindjet me aftësi të kufizuara që duken si gjendje të shëmtuara, nëse durojmë, patjetër që do të shohin një përgjigje përtej pritshmërive tona. Sigurisht, të gjitha këto janë çështje që lidhen me besimin.

Ne kemi përmendur më lart vlerën e qenies njerëzore. Në thelb, ajo që e bën një person njeri të vërtetë është besimi dhe robëria ndaj Allahut xh.sh. Në varësi të besimit, qeniet njerëzore arrijnë aftësi shpirtërore dhe emocione të tilla saqë edhe njëra prej tyre është e mjaftueshme që të na sigurojë Xhennetin, dhe shfaqja e tyre ndonjëherë mund të jetë si rezultat i një arsyeje të vogël.

Shumë herë ka ndodhur që fëmijët për të cilët mjekët thonë se do të lindin të gjymtuar, nuk lindin fare siç thonë ata. Kjo tregon se ne duhet ta vendosim besimin tonë në Allahun xh.sh. dhe t’i dorëzohemi përcaktimit të Tij. Një person duhet të ketë frikë nga kryerja e këtij mëkati, që do të thotë vrasje me paramendim, dhe duhet të presë urtësitë që Allahu xh.sh ka caktuar.

Frikë nga dështimi për edukimin e duhur të fëmijës

Edhe pse një frikë e tillë mund të bëjë që disa familje të shqetësohen për abortin, ky ankth nuk mund të përdoret si një justifikim për abortin. Për më tepër, kjo frikë nga një familje që ka frikë se si të disiplinojë fëmijën, konsiderohet kreu i edukimit të fëmijës, sepse një person që nuk ka ndonjë shqetësim në lidhje me këtë çështje nuk ka një mendim apo plan për edukimin.

Lindja e padëshiruar

Përfundimi i jetës së një fëmije të tillë është një mëkat i madh, si dhe një krim i madh kundër njerëzimit. Nga kjo kuptohet se edhe nëse një fëmijë lind në një mënyrë të padëshirueshme siç është tradhëtia bashkëshortore ose përdhunimi, ai ka të drejtën e jetës. Një fëmijë i lindur në këto mënyra ose një fetus në barkun e nënës nuk mund të hiqet me abort.

Përfundimi kryesor është se nuk është e lejueshme të abortohet fëmija në barkun e nënës, në asnjë kohë dhe në asnjë rrethanë, përveçse kur jeta e nënës është në rrezik.