Ftesa për Vahshiun!

I dërguari i Allahut e fton për në rrugën e drejtë Vahshiun, vrasësin e xhaxhait të tij. I çon letër me dikë dhe e thërret pranë që të pranojë fenë e së vërtetës. Mirëpo Vahshiu shkruan një letër dhe ia jep lajmëtarit. Aty shkruhej ajeti i mëposhtëm i Kur’an-it: “Edhe ata që nuk lusin ndonjë Zot tjetër veç Allahut, që nuk vrasin pa të drejtë, gjë që e ka ndaluar Allahu dhe që nuk bëjnë zina. Ndërsa ai që i kryen këto veprime, merr ndëshkimin e mëkatit të tij, i dyfishohet dënimi ditën e kiametit dhe mbetet aty përgjithmonë i përbuzur.” (Kur’an-i Furkan:68).

Vahshiu kishte shtuar këto rreshta poshtë këtij ajeti: Ti më fton të bëhem musliman mirëpo unë i kam bërë të gjitha gjynahet që përmenden në këtë ajet, jetova si femohues, bëra zina dhe vrava ungjin tënd që e shihje si dritën e syve. A mund të falet një njeri i tillë si unë që edhe unë të mund të bëhem musliman? I dërguari i Allahut i çon edhe një letër tjetër ku shkruan këtë ajet: “Allahu kurrë nuk fal që ti përshkruhet Atij shok, me përjashtim të kësaj, fal atë që do. Kush i përshkruan Allahut shok ka kryer një mëkat të madh, duke shpifur për Të.” (Kur’an-i Nisa:48).

Këtë radhë Vahshiu i transmeton të dërguarit të Allahut se në këtë ajet falja nuk është e prerë, se i është lënë mëshirës hyjnore. Por profeti i dhembshurisë i dërgon edhe një letër të tretë ku shkruan këtë ajet Kur’anor: “Thuaj, o robtë e mi që e keni ngarkuar veten me të tepërt, mos e humbni shpresën te mëshira e Allahut sepse Allahu i fal të gjitha mëkatet. Pa dyshim që Ai është Mëshirues e fal shumë.” (Kur’an-i Zumer:53).

Vahshiu vjen vetëm pas letrës së tretë dhe i jep fjalën të dërguarit të Allahut (a.s.). Pas kësaj edhe ai do të konsiderohej si njëri prej pasuesve të profetit që u dërgua si mëshirë për botët.