Profeti Ynë (17) – Vitet e rinisë të Profetit Muhamed a.s
Mbret i mbretërve dallonte shumë, madje në çdo sjellje, nga kushërinjtë dhe moshatarët e Tij. Tashmë ishte njëzet vjeç, dhe nga çdo aspekt, ai kishte fituar respektin e të gjithë mekasve. Qëndrimi që Ai mbante dhe zgjidhjet që jepte për probleme të ndryshme, viheshin re nga të gjithë. Ata ishin të mahnitur nga goditja që Ai i bënte zgjidhjeve të problemeve, andaj shkonin shpeshherë që të merrnin edhe mendime prej Tij. Nga vendosmëria dhe ndershmëria që kishte shfaqur ndaj të gjithëve, Atë tashmë e thërrisnin si “I Sigurti”.
Ky cilësor nuk i kishte shkuar askujt sa i shkonte këtij djaloshi, kësisoj që të gjithë mekasit ishin njëmendës që Ai e meritonte, madje kjo dukej edhe kur ata e thërrisnin më tepër me anë të cilësorit sesa në vetë emrin e Tij. Porta e Tij kishte filluar të hapej njësoj siç hapej për më të vjetrit e urtë dhe dijetarë, sepse statusi shoqëror ia kishte falur pa kurrfarë lëkundjeje një status të këtillë.
Në vitet e rinisë, shkoi të luftonte në luftërat e Fixharit. Ndër mexhlise kishte zënë vendin kryesor, dhe thirrej përherë si drejtues i bisedimeve për të zgjidhur çdo lloj problemi që shqetësonte banorët e atij vendi. Aq sa ishte ngritur edhe një vend-qendër enkas për bisedime me emërtimin “Hilfu’l Fudul – Kuvendi i të Virtytshmëve”, e Muhamed i Sigurti i shtrenjtë ishte kthyer në një nga anëtarët më të respektuar të këtyre mbledhjeve.
