Ku qëndron epërsia e vërtetë, te pasuria apo te devotshmëria?

Abdullah ibn Shikhiri ka transmetuar: Shkova te Profeti (a.s.) kur ai ishte duke lexuar suren Tekethur. Pasi e përfundoi tha: “Biri i Ademit thotë: ‘Pasuria ime, pasuria ime’. A zotëron gjë prej pasurisë tënde përveçse asaj që ha dhe më pas e nxjerr jashtë, asaj që vesh dhe më pas e heq dhe asaj që jep si lëmoshë, e kjo është pikërisht ajo që ke si rezervë për veten tënde.”

Ekziston një marrëdhënie e ngushtë midis fjalëve të Profetit kur ai përfundoi leximin e kapitullit të et-Tekethur, të cilin po e lexonte kur erdhi Abdullah Ibn Shikhkhir, transmetuesi i hadithit më lart, dhe përmbajtjes së kapitullit. Ata që mburren me pasurinë e tyre, numrin e fëmijëve dhe të afërmve të tyre janë përmendur në sure dhe qëndrimi i arabëve të Xhahilijetit kritikohet, sepse arabët e asaj kohe e konsideronin bollëkun e tyre si një arsye për krenari dhe epërsi; duke mos qenë të kënaqur me ata që ishin gjallë, ata madje mburreshin me të afërmit e tyre të vdekur. Allahu deklaroi se ata do të thirreshin për llogari për shkak të veprave të tyre dhe se epërsia e vërtetë do të shfaqej në ahiret.

Ne kemi theksuar dashurinë e njeriut për pronën dhe pasurinë në dritën e ajeteve dhe haditheve në shumë raste nga fillimi i temës sonë. Për shkak të asaj dashurie, ata që nuk janë në gjendje të arsimojnë veten mirë dhe ata që nuk kanë besim të fortë, mendojnë se pasuria e kësaj bote është e përhershme dhe se do t’i bëjë ata të përjetshëm në këtë botë. Sidoqoftë, të gjitha llojet e të mirave dhe pasurisë së fituar në këtë botë mbeten në këtë botë. Njeriu nuk ka asgjë tjetër përveç ushqimit që ha dhe konsumon, dhe rrobat që vendos dhe i vesh midis gjërave për të cilat i jep shumë rëndësi dhe mburret në këtë botë; ato nuk do t’i sjellin dobi në ahiret, përveç asaj që ai jep si bamirësi për hir të Allahut dhe shpenzimet e tij për të cilat shpreson shpërblim.

Sadakaja e dhënë nga prona dhe pasuria përfshin të gjitha llojet e bamirësisë përveç zekatit, i cili është farz. Ka mënyra të ndryshme të bamirësisë që të gjithë i njohim. Krijimi i organizatave bamirëse, fondacioneve, shoqatave dhe organizatave të ngjashme joqeveritare për të përmbushur të gjitha llojet e nevojave të nevojtarëve dhe për t’i mundësuar individëve dhe shoqërisë të bëjnë një jetë të rehatshme është një nga çështjet që feja jonë thekson dhe inkurajon, sepse shpërblimi i këtyre veprave të mira vazhdojnë deri në Ditën e Fundit.