Këshillat e Ibrahim Ibn Adhamit kundër mosbindjes
Një burrë erdhi te Ibrahim ibn Adham, Allahu qoftë i kënaqur me të, dhe i tha: “ Nuk jam në gjendje ta kontrolloj veten. Të lutem më jep diçka që të më ndihmosh me këtë”.
“Nëse i pranoni pesë kushte, – tha Ibrahimi, – dhe jeni në gjendje t’i zbatoni ato, mosbindja juaj nuk do t’ju shkaktojë ndonjë problem.
“Vetëm më trego se çfarë janë ato!” tha njeriu. “E para është se kur dëshiron të kundërshtosh Allahun, mos ha asgjë që Ai ju ofron.”
“Atëherë si do të gjej diçka për të ngrënë? Çdo gjë në tokë është prej Tij!“
“Pra, a është e drejtë të hash furnizimin e Tij dhe të mos i bindesh Atij në të njëjtën kohë?” u përgjigj Ibrahimi.
“Jo, nuk është. Cili është kushti i dytë?“
“Kur doni të mos i bindeni, largohuni nga toka e Tij.”
“Kjo është edhe më e vështirë!” Bërtiti burri. “Në atë rast ku do të jetoj?“
“A është e drejtë të hash furnizimin e tij dhe të jetosh në tokën e Tij dhe pastaj të mos i bindesh Atij?” pyeti Ibrahimi.
“Jo nuk është.”
“Cili është kushti i tretë?”
“Kur dëshironi të mos i bindeni Atij, pavarësisht se hani furnizimin e Tij dhe jetoni në tokën e Tij, gjeni një vend ku Ai nuk do t’ju shohë dhe nuk i bindeni Atij atje.”
“Pra, a është e drejtë të mos i bindeni Atij kur hani furnizimin e Tij dhe jetoni në tokën e Tij dhe kur e dini se Ai mund të shohë gjithçka që bëni?”
“Sigurisht që nuk është!” u përgjigj burri.
“Më thuaj kushtin e katërt.”
“Që kur të vijë engjëlli i vdekjes për të marrë shpirtin, t’i thuash: “Më jep një afat që të pendohem dhe të veproj me drejtësi për Allahun”.
“Por ai nuk do të më dëgjojë!”
“Atëherë nëse nuk mund ta largoni vdekjen aq gjatë sa t’i jepni vetes kohë për t’u penduar dhe e dini se kur të vijë nuk do të ketë afat, si mund të shpresoni të shpëtoheni?”
“Cila është e pesta?”
“Që kur të vijnë engjëjt e zjarrit për të të çuar në zjarr, ti të mos shkosh me ta”.
“Do të më marrin gjithsesi, nuk rendesi dua apo s’dua! Bërtiti burri.
“Pra, si mund të shpresoni të shpëtoheni?”
“Mjaft, mjaft o Ibrahim! Kërkoj falje nga Allahu dhe i drejtohem Atij!”
Pendimi i burrit ishte i sinqertë dhe që nga ajo kohë ai ishte i zellshëm në adhurimin e tij dhe iu shmang akteve të mosbindjes deri në ditën kur vdiq.