Dobitë e uljes së shikimit përballë gjërave të ndaluara

Artikuj
26/08/2021
3 minutes read

1 – Është bindje ndaj urdhrit të Allahut, i cili i sjell lumturi njeriut në këtë botë dhe në tjetrën. Nuk ka asgjë më të dobishme për një person në këtë botë dhe në tjetrën, sesa bindja ndaj urdhrave të Zotit të tij. Ata që janë të lumtur në këtë botë dhe në tjetrën, mund ta arrijnë atë lumturi vetëm duke iu bindur urdhërimeve të Tij, dhe ata të cilët janë të dënuar në këtë botë dhe në tjetrën, janë të dënuar vetëm sepse i shpërfillin urdhrat e Tij.

2 – Ai parandalon që shigjetat e helmuara (të shejtanit), të cilat mund të çojnë në dënimin e tij, të mos arrijnë në zemrën e tij.

3 – Krijon një zemër të përkushtuar dhe që është e përqendruar tek Allahu. Lejimi i shikimit të endet e shpërqendron zemrën dhe e mban atë larg Allahut. Nuk ka asgjë më të dëmshme për një person sesa të lërë shikimin e tij të endet, pasi krijon largësi midis një personi dhe Zotit të tij.

4 – Forcon zemrën dhe i sjell paqe, ashtu si të lësh shikimin të bredhë e dobëson dhe e trishton.

5 – Sjell dritë në zemër, ashtu si të lejosh shikimin të bredhë i sjell errësirë asaj. Prandaj Allahu përmendi Ajetin e dritës menjëherë pas urdhrit për të ulur shikimin, siç thotë Ai:

“Thuaju besimtarëve të ulin shikimin (nga shikimi i gjërave të ndaluara) dhe të ruajnë nderin e tyre…”

6 – Ajo gjeneron frymëzim të vërtetë i cili mund të bëjë dallimin midis së vërtetës dhe të kotës, sinqeritetit dhe gënjeshtrës. Allahu e shpërblen robin e Tij për veprat e tij të mira me diçka të ngjashme dhe nëse ai heq dorë nga diçka për hir të Allahut, Ai do ta kompensojë atë me diçka më të mirë se ajo.

Pra, nëse ai ul shikimin dhe përmbahet nga shikimi i gjërave që Allahu i ka ndaluar, Allahu do ta kompensojë atë me ndriçim; ai do ta kompensojë atë për frenimin e shikimit të tij për hir të Allahut dhe do t’i hapë atij dyert e dijes, besimit dhe edukatës, të cilat ai i arriti vetëm me anë të dritës në zemrën e tij.

7 – Ai e pengon shejtanin nga një mjet për të hyrë në zemrën e tij, sepse ai mund të hyjë me shikim dhe të depërtojë në zemër më shpejt se era që fryn në një hapësirë boshe. Ai mund t’i paraqesë atij imazhin që shikoi dhe ta bëjë atë tërheqës, si një idhull të cilit i kushtohet zemra. Në ato çaste ai e inkurajon dhe i jep shpresë, dhe i ndez flakët e dëshirës në zemrën e tij, duke shtuar tërheqjen drejt mëkatit, i cili nuk mund të kishte arritur në zemrën e tij pa shikuar atë imazh.