Cilat janë disa nga dobitë individuale dhe shoqërore të adhurimit?

1. Një nga përfitimet e rëndësishme të adhurimit është se i bën të vërtetat që lidhen me besimin të zënë vend thellë në zemra dhe të qëndrojnë atje.

Siç dihet, njohuritë rriten, zhvillohen dhe bëhen të qëndrueshme përmes praktikës dhe përvojës. Është e vështirë të ruash njohuritë që nuk praktikohen dhe zbatohen; ato nuk do të jenë shumë të dobishme për njeriun. E njëjta gjë vlen për njohuritë dhe dekretet që lidhen me besimin. Ato bëhen të qëndrueshme te njeriu vetëm përmes adhurimit, sepse adhurimi, që do të thotë të përmbushësh urdhrat e Allahut dhe të shmangësh ndalesat e Tij, është praktikimi dhe zbatimi i besimit.

Braktisja e adhurimit bën që efekti pozitiv i besimit në sjelljen njerëzore të dobësohet dhe të zbehet me kalimin e kohës. Ndërsa dobësohet efekti pozitiv i besimit në sjelljen njerëzore, ndjenjat negative, zakonet e këqija dhe dëshirat e dëmshme mbulojnë aspektin ndjesor të tij dhe e detyrojnë njeriun të bëjë mëkate të ndryshme dhe vepra të mbrapshta. Prandaj, besimi dhe adhurimi janë të ndërlidhura ngushtë. Nëse e krahasojmë besimin me një llambë, adhurimi është si gota e asaj llambe që e mbron atë të mos shuhet nga era dhe që rrit dritën e saj. Duke treguar rolin e adhurimit për të mbrojtur besimin, Profeti tha, “Besimi është i zhveshur; veshja e tij është devotshmëria”. Siç dihet, takva do të thotë të shmangësh ndalesat e Allahut dhe të qëndrosh larg harameve dhe mëkateve. Këtë gjë e kemi emërtuar më sipër si adhurim.

2. Adhurimi luan një rol të rëndësishëm në rregullimin e jetës së individit, sepse adhurimi i bën mendimet të kthehen drejt Zotit të Plotfuqishëm dhe vendos madhështinë e Allahut në mendjet e njerëzve. Kjo e bën një person të mendojë për pëlqimin e Allahut në gjithçka që bën dhe t’u bindet urdhrave dhe ndalimeve hyjnore.

Kështu, jeta personale e një individi rregullohet nga udhëzimet e fesë dhe ajo disiplinohet materialisht dhe shpirtërisht.

3. Adhurimi luan një rol të rëndësishëm në lidhjen e njerëzve së bashku dhe sigurimin e paqes dhe harmonisë në komunitet gjithashtu. Adhurimi duke iu drejtuar të njëjtës kible, vendos një besnikëri të pathyeshme dhe një marrëdhënie të pafund midis myslimanëve. Kjo besnikëri dhe marrëdhënie sjell një vëllazëri të palëkundur, një dashuri serioze dhe miqësi të sinqertë.

Kështu, jeta në komunitet bëhet e qetë dhe arrihet zhvillimi material dhe shpirtëror.

4. Sa i përket efektit të adhurimit në botën morale dhe shpirtërore të njeriut:

Një besimtar që përmbush adhurimin e tij bëhet i qetë dhe i matur. Ai bëhet i fortë shpirtërisht. Ai jeton në paqe dhe lumturi gjatë gjithë jetës së tij me psikologjinë e një personi që përmbush detyrën e tij.

Ai nuk do të ndihet i stresuar, i mërzitur apo i zhgënjyer. Ai nuk do të ndihet i dëshpëruar dhe i pashpresë kur përballet me pengesa, vështirësi dhe pamundësi; ai nuk do të humbasë qëndresën dhe besimin e tij. Bota e brendshme e një personi që adhuron është e vendosur dhe e qëndrueshme. Stuhitë, polemikat dhe konfliktet psikologjike nuk ndodhin tek ai.

5. Adhurimi është mjeti më i madh për përsosjen dhe pjekurinë personale.

Siç dihet, njeriu është një qenie e vogël dhe e dobët për sa i përket trupit të tij. Sidoqoftë, ai zotëron një frymë të lartë dhe një talent të madh. Prirjet dhe dëshirat e tij arrijnë përjetësinë; ndjenjat e tij nuk u caktuan kur ai u krijua.

Ajo që lartëson dhe zgjeron shpirtin e njeriut, i cili ka një natyrë të tillë, është adhurimi.

Ajo që i zhvillon aftësitë dhe talentet e tij është adhurimi.

Ajo që lartëson prirjet dhe dëshirat e tij është adhurimi.

Ajo që realizon ambiciet e tij dhe ajo që i përtërin shpresat është adhurimi.

Ajo që siguron mendime të sakta dhe arsyetime të shëndetshme duke disiplinuar idetë e tij është adhurimi.

Ajo që kontrollon ndjenjat dhe emocionet, ajo që e shpëton njeriun nga ekstremizmi dhe teprimi është adhurimi.

Për ta përmbledhur, ajo që e bën njeriun të arrijë përsosmërinë, dhe pjekuria etike dhe shpirtërore është adhurimi.