Tri llojet e agjërimit

Miqtë e të Drejtit e kanë ndarë agjërimin në tri lloje:

Agjërimi i masës: Ky është agjërimi i njerëzve të zakonshëm, që u mban agjërim vetëm stomaku dhe u qëndrojnë larg vetëm atyre gjërave që do ta prishnin së jashtmi agjërimin. Në këtë lloj agjërimi shihen si të mjaftueshme edhe vetëm qëndrimi larg nga të ngrënët, të pirët dhe marrëdhëniet seksuale.

Agjërimi i elitës: Ky është agjërimi i robërve të zgjedhur, që përpiqen ta shijojnë çdo grimë të begatisë dhe dritës së agjërimit, të cilët ndërkohë që u mban agjërim stomaku, ata i ruajnë nga çdo gjë e shëmtuar edhe duart, gjuhën, sytë dhe veshët, madje tërë organet dhe gjymtyrët e tyre.  Të këtillët janë të padorë ndaj kujtdo që i godet, të pagojë ndaj kujtdo që i shan. Edhe kur flasin, ata flasin vetëm në qerthullin e kënaqësisë hyjnore. Veshët i kanë të mbyllur ndaj dëgjimit të gjërave të shëmtuara. As sytë, kurrë nuk u shohin kurrë nga e ndaluara.

Agjërimi i elitës së elitës: Përtej agjërimit të elitës, ky është agjërimi i atyre njerëzve të devotshëm ndaj Allahut, që i mbajnë larg vetes edhe ato gjëra që mund të mos ngjajnë të bukura për zemrën, imagjinatën dhe mendimet e tyre, të cilat për ta janë njëfarësoj si banesa të Allahut. Në këtë lloj agjërimi, thelbësore është që të nxirret nga zemra çdo gjë tjetër, përveç Allahut (xhel’le xhelaluhu). Çdo mendim i kësibotshëm, që nuk është në boshtin e kënaqësisë së Zotit, shpirtërisht e prish këtë lloj agjërimi.