Të jesh i mëshirshëm në çdo situatë që ndodhesh
Si në shembullin e Hz. Ejjubit (shih Kur’ani, Enbija, 21/83), Kur’ani nënvizon domosdoshmërinë e mbështetjes së njerëzve te mëshira e Allahut përballë problemeve të ndryshme. Po, të mbështetesh në mëshirën dhe bamirësinë e Tij, do të thotë edhe të kërkosh ndihmë për veten, familjen, fëmijët që i ke lëshuar në rrugë dhe të afërmit, edhe të pranosh dhe pohosh, duke shpallur dobësinë tënde, se Ai e zotëron çdo gjë. Veçanërisht, mëshira është pretekst mëshire. Po të jesh i mëshirshëm, edhe Allahu të mëshiron. Po të tregohesh i ndjeshëm ndaj prishjeve dhe dekompozimeve, edhe Ai i merr në mbrojtje gjërat që prishen.
Profeti (s.a.s.) porosit kështu: “Kini mëshirë për ata që ndodhen në tokë në mënyrë që banorët e botës së lartë – ose Allahu – të kenë mëshirë për ju!” [1]
Vdekja dhe fatkeqësitë e vërteta nuk janë ato që vijnë nga një aksident trafiku, etj. Vdekja dhe fatkeqësia më e madhe janë humbja e botës ndjesore. Po, e keqja më e madhe është të mos e shohësh zjarrin që të ka rënë brenda në shtëpi, të mbetesh i pandjeshëm ndaj fëmijës që po të ikën dore!
Po qe se nëna dhe babai s’dinë gjë për zjarrin moralo-shpirtëror brenda shtëpisë, nuk ka fatkeqësi më të madhe se kjo, moskokëçarje më të madhe se kjo, perversitet më të madh se ky! Edhe sikur njerëz të tillë të zënë të qajnë për hallin që u ka rënë mbi kokë, është me vend, megjithëse për të qarë duhet ndjenjë!
[1] Tirmidhi, Birr, 16; Ebu Davud, Edeb, 58.