“E fshehta” në Islam
Shumë vargje kuranore e bëjnë plotësisht të qartë se “të besuarit” është një nga themelet e sistemit të besimit të myslimanit. Një term kuranor që e cek veçanërisht këtë fakt është ” gajb ” . Ky term, i cili kalon 49 herë në 48 ajete, ndan të njëjtën rrënjë me ” gaba “, që do të thotë “u zhduk” ose “mungonte”, dhe ga’ib , që do të thotë “mungon”. Megjithatë, përdoret në Kuran në këtë kuptim specifik vetëm dy herë. Hera e parë është kur gruaja e penduar e Azizit, mohoi që të tregonte gënjeshtra për Profetin Jusuf në mungesë të tij:
(Jusufi) tha: “( E kërkova këtë hetim) që ta dijë ai, se unë nuk e kam tradhtuar gjatë kohës së mungesës së tij. Vërtet, Allahu nuk u jep fund të mirë dredhive të tradhtarëve”. (Jusuf 12/52)
Përdorimi i dytë është kur Zoti thotë se gratë e mira “hafidhatin lil-gajb “, që do të thotë “ato nderojnë burrat e tyre gjatë mungesës së tyre “.
Në 47 vargjet e mbetura, ” gajb ” do të thotë ” i padukshëm “, ” ajo që nuk shihet ” ose ” i panjohur “. Në dhjetë prej tyre, termi ” gajb ” është në kontrast me ” shehade “, i cili rrjedh nga folja ” shahad ” dhe i referohet gjërave që mund të “dëshmohen” ose “shihen”. Në këto vargje Zoti e përshkruan Veten si “alim al-gajb ua al-shehade ” ose ” Ai që njeh të fshehtën / të panjohurën dhe të dukshmen / të diturën .
Thuaj: “O Zoti im, Krijues i qiejve dhe i Tokës, Njohës i së dukshmes e i të padukshmes, Ti do të gjykosh mes robërve të tu për kundërshtitë që kanë pasur!” (Zumer 39/46)
Kurani përshkruan ” gajbin ” si diçka që dihet vetëm prej Zotit:
“Ai i ka çelësat e së padukshmes dhe vetëm Ai i njeh ato. Ai e diç’ka në tokë dhe në det;asnjë gjeth nuk bie, pa e ditur Ai dhe nuk ekyiston asnjë kokërr në errësirën e tokës, as e njomë, as e thatë, që të mos jetë shënuar në Librin e qartë (Leuhi Mahfudh).” (El-En’am 6/59)
Profeti Muhamed (s.a.s) udhëzohet t’u thotë njerëzve se ai nuk ka njohuri për të fshehtën:
Thuaj: “Unë nuk ju them se zotëroj thesaret e Allahut apo se e di të padukshmen dhe as nuk them se jam engjëll. Unë ndjek vetëm atë që më shpallet”. Thuaj: “A barazohet i verbri me atë që sheh? A s’po mendoni?” (El-En’am 6/50)
Thuaj: “Unë nuk mund t’i sjell vetes as dobi, as dëm, përveçse aq sa dëshiron Allahu. Sikur ta dija të padukshmen, do t’i shumoja të mirat dhe nuk do të më prekte asnjë e keqe. Unë jam vetëm paralajmërues dhe sjellës i lajmeve të mira për njerëzit që besojnë”. (El-A’raf 7/188)
Edhe pse Profeti ishte i sigurt për mbështetjen e Zotit kur u kundërshtua nga mosbesimtarët, ai nuk mund të tregonte kur do të arrinte:
Dhe ata thonë: “Sikur t’i ishte zbritur atij ndonjë mrekulli prej Zotit të tij?” Thuaj: “Vërtet, e padukshmja është vetëm e Allahut, prandaj pritni, se edhe unë po pres me ju (gjykimin e Allahut)”. (Junus 10/20)
Por Zoti zbulon disa gjëra nga e fshehta te të dërguarit e Tij:
“Vetë Ai e di të fshehtën dhe nuk ia zbulon atë askujt, përveç të dërguarve që ka zgjedhur. Para dhe pas tyre Ai vë mbikëqyrës (engjëj), në mënyrë që ta dijë nëse i përcjellin mesazhet e Zotit të tyre. Ai përfshin me dijen e Vet gjithçka që ata kanë dhe çdo gjë e ka llogaritur saktësisht.” (El-Xhin 72/26-28)
“Allahu nuk i lë besimtarët në gjendjen që ndodheni ju, por do ta ndajë të keqin prej të mirit. Allahu nuk do tua zbulojë të fshehtën (që vetëm Ai e di), por Allahu zgjedh kë të dojë nga të dërguarit e Tij. Besoni në Allahun dhe në të dërguarit e Tij! Nëse besoni dhe i frikësoheni Allahut, ju do të keni shpërblim të madh.” (Ali Imran 3/179)
Të gjitha ngjarjet e ardhshme i përkasin të fshehtës dhe të panjohurës. Askush nuk mund ta dinte në lidhje me Ditën e Gjykimit, sepse është një ngjarje e paparashikueshme të së ardhmes, por Zoti ia zbuloi këtë dije të Dërguarit të Tij për të paralajmëruar njerëzit dhe për t’i bërë ata të përgatiten për të:
“(Kiameti do t’ju vijë) me qëllim që ai të shpërblejë ata që besojnë dhe bëjnë vepra të mira. Për njerëz të tillë do të ketë falje dhe begati të mrekullueshme.” (Sebe’ 34/4)
Në vargun vijues, premtimi i Zotit për besimtarët se ata do të hyjnë në parajsë Ditën e Gjykimit përshkruhet si një premtim për të fshehtën, sepse bëhet fjalë për të ardhmen. Këtu ” gajb ” shfaqet në formën e ” bil-gajb “. Kjo e fundit përkthehet fjalë për fjalë, por në mënyrë të gabuar, si “nga e fshehta”, por përkthimi i saktë është ” si çështje besimi “:
“Në kopshtet e Adnit që i Gjithëmëshirshmi ua ka premtuar robërve të Vet, edhe pse ende nuk e kanë parë. Me të vërtetë, premtimi i Tij është i sigurt.” (Merjem 19/61)